کارآیی علفکش های دیورون، پرومترین و آلاکلر در کنترل علف های هرز پنبه (gossypium hirsutum) رقم ساحل

در سه آزمایش صحرایی در استان گلستان، کارآیی علفکش های دیورون، پرومترین و آلاکلر به ترتیب به میزان 2، 2 و 92/1 کیلوگرم در هکتار بصورت پیش رویشی، از نظر کنترل علف های هرز و سازگاری با پنبه رقم ساحل ارزیابی شد. در آزمایش اول، کاربرد این علفکش ها به تنهایی و یا آمیخته با یکدیگر با تیمار دوبار وجین دستی و شاهد بدون کنترل علف های هرز مقایسه شد. در دو آزمایش دیگر، کارآیی هر یک از علفکش های دیورون و پرومترین بصورت پاشش سراسری و پاشش نواری روی خطوط کشت، در هر دو حالت همراه با خاک ورزی بین خطوط کشت، در قیاس با تیمار خاک ورزی بدون علفکش و شاهد بدون کنترل علف های هرز بررسی شد. در این آزمایش ها، خاک ورزی یک ماه پس از کاشت و با کاربرد کولتیواتور به عمق 5 سانتی متر انجام شد. در پاشش نواری، میزان مصرف هر یک از دو علفکش در واحد سطح، در مقایسه با پاشش سراسری، به میزان 50% کاهش داده شد. در هر سه آزمایش، هیچ یک از علفکش ها تأثیر سوء ظاهری روی پنبه نداشتند و همه تیمارها، در مقایسه با شاهد بدون کنترل علف های هرز، بطور معنی داری علف های هرز را کنترل کردند. در میان علفکش ها، پرومترین و دیورون در کنترل تاج خروس وحشی (amaranthus retroflexus)، سلمک (chenopodium album) و گاوپنبه (abutilon retroflexus) نسبت به آلاکلر برتری داشتند. همچنین، دیورون در کنترل تاجریزی (solanum nigrum) بطور معنی داری کارآمدتر از پرومترین ارزیابی شد ولی در کنترل سوروف (echinochloa crus-galli)، آلاکلر برتر از دو علفکش دیگر بود. کاربرد دیورون و یا پرومترین بصورت پاشش سراسری همراه با یک بار خاک ورزی با کولتیواتور 45 روز پس از کاشت، افزون بر کنترل علف های هرز، در بازدهی وش پنبه نیز نسبت به سایر تیمارها برتری داشت. در این آزمایش ها، کاهش بازدهی وش پنبه در شاهد بدون کنترل علف های هرز، 54 تا 94 درصد محاسبه شد.